Jouw Roeping

Vraag jij je af wat je roeping is, denk je dat je die nog moet zoeken? God beschrijft in Zijn Woord heel mooi waarmee je Hem heel erg zou eren, waarmee je een lach op Zijn gezicht zou toveren en Hij trots naar je zou kijken! Voor elk van ons ligt er eigenlijk al een roeping klaar op het moment dat we Jezus aannemen. Lees het stuk hieronder eens…

Al voor de Wet van Mozes en het Evangelie, in de tijd van de aartsvaders. Was er een duidelijke taak voor iedere gelovige. Vandaag de dag lijkt deze taak meer een bijzaak geworden die vaak niet verder gaat als ik bid voor je. Ook wordt uit onbegrip en veroordeling de nood gewoon keihard genegeerd.

“Wie zijn ogen sluit voor het gejammer van de arme, zal ooit zelf om hulp schreeuwen en geen antwoord krijgen” (Spreuken 21:13)

Uit deze spreuk blijkt het karakter van God en dit zal verderop in spreuken nog verder gaan als degene die de arme niet helpt zelfs een goddeloze genoemd wordt.

Persoonlijk ben ik in mijn Christelijke leven zowel financieel enorm rijk geweest als dakloos zonder inkomen en het heeft me best groot verdriet gedaan vast te moeten stellen in mijn leven dat ook in de wereld van “Godskinderen” ik volop geprezen werd toen ik veel tiende betaalde, geld weggaf, etc.… Toen werd ik wel omarmt en zelfs op een voetstuk geplaatst, ook al was ik geestelijk misschien wel niet zo vroom en volwassen als ik deed overkomen.

Maar jaren later toen ik in mijn puurheid in echte verdrukking kwam  zag ik vele mensen niet, dan mocht ik vaak blij zijn wanneer men zei: ik bid voor je of er volgde zelfs afwijzing. (Ik heb ook natuurlijk wel liefde & steun gehad van hele lieve mensen). Ik bedoel dit als spiegel, ik verwacht het van God en niet van mensen en er was een reden dat ik al mijn aardse rijkdommen verloor bleek later.

Ik voel het toch een beetje als mijn taak om je mee te geven dat je voor God toch van grotere waarde bent als jij hulp biedt en daadwerkelijk wat doet voor armen, weduwen en wezen.

Want ik lag op straat in mijn slaapzak en had Jezus om tegenaan te kruipen maar wat nou als je in die niet hebt?

Ook weten wij niet waarom een ander in nood of armoede verkeerd en kunnen we hier nooit over oordelen.

Ik hoorde eens een Christen zeggen, Hem help ik niet! Hij is dakloos omdat hij verslaafd is! Waarop ik hem vroeg: Straf en veroordeel jij daarmee niet iemand mee die slaaf is? Slaaf van zijn meester verslaving? Slaaf word je niet uit vrije keuze maar iemand niet helpen terwijl je dat wel kan is wel een vrije keuze, waarover denk je dat God verdrietiger is? De slaaf of jou?

“Een rechtvaardige erkent de rechte van de armen, een goddeloze is daar blind voor.” (Spreuken 29:7)

De Vader vraagt ons nergens in het ons beijveren te oordelen over de oorzaken van armoede bij mensen.

Je hebt wel wijsheid gekregen om te handelen met een verslaafde, geef hem geen geld of drugs of drank maar wat is er mis met liefde, tijd, aandacht, een tas boodschappen, onderdak of whatever?

Er zijn vanzelfsprekend ook meer dan genoeg gelovigen die heel veel bijdragen aan de goede zaak.

Armen, weduwen en wezen voelen zich vaak eenzaam, minderwaardig of hebben een gebroken hart. Hierdoor vervreemden ze zich vaak van andere mensen. Ze sluiten hun hart volledig.

Alleen Gods Liefde kan deze mensen herstellen, wanneer wij met liefde en zonder oordeel deze mensen een gevoel kunnen geven van waarde, door een maaltijd, schone kleding, etc zal hun hart verzachten en kan God werkelijk de opening die is ontstaan is benutten.

Hiervoor gebruikt Hij dus naast jou tijd en enrgie o.a. zijn geld voor waarover jij rentmeester mag zijn samen met jouw tijd en talenten.

Stel je voor dat we een baby van één jaar midden op de markt van jouw woonplaats leggen in een deken als wees gewoon als dakloos! Denk je nou is in dat er honderden mensen langs dat huilende kind lopen, druk met hun werk, de verbouwing, druk, druk, druk…. En ze roepen terloops, ik bid voor je hoor!Dat zou totaal in niemand opkomen denk ik persoonlijk, terwijl we dit misschien wel bij tientallen volwassen even kostbare (toekomstige) kinderen van God doen? 

Een gebroken mens sluit af en kan geen liefde meer ontvangen (vaak dus ook voor God) en dus ook niet meer geven, als wij ons laten gebruiken door God om deze mensen wel te laten herstellen dan zullen zielen herstellen en deze weer liefde kunnen geven en het Koninkrijk van God pas een echt opwekking doormaken.

“Onthield ik aan de armen ooit waar ze om vroegen, liet ik de ogen van de weduwen versmachten? At ik mijn brood alleen, deelde ik het niet met de wezen.” (Job 31:16-17)

Job beleid in dit vers een zonde die hij niet eens gedaan heeft maar voor het geval dat hij zou zijn vergeten te hebben omgezien naar iemand, het lijkt dus een fundamentele verplichting voor Job.

Vanzelfsprekend bedoel ik dit stuk vanuit bewogenheid en liefde, misschien raakt het jou? En denk je ja ik heb altijd een smoes en roep altijd dat ik druk ben met verbouwen, of andere ego zaken en besef me dat ik best iemand een bed zou kunnen geven of een tas boodschappen en ik meer mag leren verdelen van wat ik heb.

Gods is trots op jou als Hij jou zijn Liefde ziet doen!